Potrzos Emberiza schoenobaenus
Wygląd
Ptak wielkości wróbla, ale bardziej smukły. Samiec w szacie godowej wyróżnia się czarną głową z białym wąsem. Wierzch ciała z brunatnymi smugami i rdzawymi skrajami lotek, oddzielony od głowy białą obrożą. Samica brązowo-szara z czarnym wąsem, jasną brwią i brązowymi policzkami. Ptaki młode podobne do samicy. Potrzos należy do nielicznej grupy ptaków śpiewających związanych z trzcinowiskami i zaroślami występującymi na terenach podmokłych.
Siedlisko
• brzegi zbiorników wodnych (stawów, jezior);
• zarastające rowy melioracyjne;
• zakrzewienia pośród podmokłych łąk;
• turzycowiska;
• śródpolne oczka wodne z roślinnością szuwarową lub zakrzaczeniami na brzegach.
Gniazdo
W kępie roślinności trawiastej, często na brzegu rowu, na grobli lub pod krzakiem, zwykle w wilgotnym miejscu. Zbudowane jest z liści traw i cienkich łodyg, wysłane włosiem. W zniesieniu 4-6 jaj.
Pokarm
W okresie lęgowym owady i inne bezkręgowce oraz nasiona, jesienią głównie nasiona.
Sposób żerowania
Pokarm ptaki zbierają z ziemi lub z powierzchni nadwodnych roślin.
Zagrożenia
• niszczenie śródpolnych oczek wodnych;
• osuszanie terenów podmokłych;
• upraszczanie krajobrazu rolniczego (komasacje gruntów);
• stosowanie środków ochrony roślin.
Status gatunku
Średnio liczny, lokalnie liczny lub nawet bardzo liczny (na terenach stawów i rozległych terenów podmokłych) na terenach nizinnych całego kraju. Nie występuje w górach.
Gatunkowi sprzyja realizacja interwencji:
- 1. Ochrona cennych siedlisk i zagrożonych gatunków na obszarach Natura 2000
- 2. Ochrona cennych siedlisk i zagrożonych gatunków poza obszarami Natura 2000
- 3. Ekstensywne użytkowanie łąk i pastwisk na obszarach Natura 2000
- 7. Bioróżnorodność na gruntach ornych
- Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami odżywczymi
- Biologiczna ochrona upraw