Ochrona cennych siedlisk i zagrożonych gatunków na obszarach Natura 2000

 

Celem tej interwencji jest utrzymanie, zapobieganie pogarszaniu się lub przywrócenie właściwego stanu ochrony na obszarach Natura 2000:

  • cennych siedlisk przyrodniczych (tj. zmiennowilgotne łąki trzęślicowe, zalewowe łąki selernicowe i słonorośla, murawy, półnaturalne łąki wilgotne, półnaturalne łąki świeże, torfowiska)
  • siedlisk lęgowych ptaków (tj. rycyka, kszyka, krwawodzioba, czajki, dubelta, kulika wielkiego, wodniczki, derkacza), których występowanie jest uzależnione od prowadzenia działalności rolniczej.

Wsparciem objęte są również siedliska marginalne z punktu widzenia działalności rolnej, ale istotne dla zachowania różnorodności biologicznej obszarów wiejskich (np. murawy). Trwałość tych siedlisk jest zależna od wykonywania ekstensywnych zabiegów agrotechnicznych.

Kto i gdzie może realizować interwencje:

Beneficjent posiada użytki rolne lub obszary przyrodnicze (tj. obszary niebędące użytkami rolnymi, na których występują określone typy cennych siedlisk) o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha;

Obszar kwalifikowany - grunt (użytek rolny - trwały użytek zielony lub obszar niebędący użytkiem rolnym), na którym występuje cenne siedlisko lub gatunek uprawniony do wsparcia w ramach interwencji. Pomoc przysługuje do działek rolnych o powierzchni nie mniejszej niż 0,1 ha.

W ramach tej interwencji beneficjenci zobowiązują się do realizacji wymogów związanych z ekstensywnym rolniczym użytkowaniem gruntu, obejmujących w szczególności:

  • stosowanie odpowiedniej liczby pokosów
  • ekstensywny wypas zwierząt
  • dostosowanie terminów koszenia/wypasu do potrzeb ochrony przyrody.

Zakres wymogów różni się w zależności od przedmiotu ochrony – dostosowany jest do preferencji zagrożonych gatunków oraz charakteru siedlisk przyrodniczych.  We wszystkich wariantach beneficjent jest zobowiązany do realizacji wymogów dotyczących ekstensywnego użytkowania rolniczego, odbiegających od standardowej/zwykłej praktyki rolniczej, co powoduje ponoszenie dodatkowych kosztów i utratę dochodów.

Interwencja wdrażana jest poprzez szereg wariantów dedykowanych odpowiednim siedliskom lub gatunkom:

  • Zmiennowilgotne łąki trzęślicowe
  • Zalewowe łąki selernicowe i słonorośla
  • Murawy
  • Półnaturalne łąki wilgotne
  • Półnaturalne łąki świeże
  • Torfowiska
  • Ochrona siedlisk lęgowych rzadkich gatunków ptaków siewkowych (rycyk, kszyk, krwawodziób, czajka)
  • Ochrona siedlisk lęgowych dubelta i kulika wielkiego
  • Ochrona siedlisk lęgowych wodniczki
  • Ochrona siedlisk lęgowych derkacza

We wdrażanie tej interwencji zaangażowani są eksperci przyrodniczy.  Ich rolą jest stwierdzenie występowania danego siedliska lub gatunku ptaka.  Nie dotyczy to sytuacji gdy:

  1. Informacja o zasięgu występowania wodniczki i dubelta wynika z warstw cyfrowych (mapy) opracowanych w ramach monitoringu prowadzonego przez Główny Inspektorat Ochrony Środowiska.
  2. Plany ochrony (PO) lub plany zadań ochronnych (PZO) wskazują na danej działce działania ochronne dla konkretnego siedliska objętego wsparciem w ramach ww. wariantów.

Wybrane wymogi poszczególnych wariantów są uszczegóławiane przez eksperta przyrodniczego. Takiemu uszczegółowieniu podlegają terminy koszenia/ wypasu (ekspert może zawęzić taki termin w ramach terminu ogólnego, wskazanego dla danego wariantu) oraz wymogi, których opis wskazuje na możliwość (dopuszczalność) zastosowania indywidualnego podejścia w uzasadnionych przypadkach.

W sytuacji gdy wymogi w ramach danego wariantu są sprzeczne z odpowiednimi działaniami ochronnymi określonymi w Planach Ochrony (PO) lub Plany zadań ochronnych (PZO) beneficjent:

  • realizuje zobowiązanie zgodnie z ww. działaniami ochronnymi,
  • realizuje zobowiązanie zgodnie z wymogami danego wariantu po uzyskaniu zgody właściwego podmiotu sprawującego nadzór nad danym obszarem chronionym.

W każdym przypadku ekspert doprecyzowuje wymogi zgodnie ze stwierdzonym stanem siedliska uwzględniając uwarunkowania lokalne (m.in. w celu zapewnienia braku sprzeczności z działaniami ochronnymi określonymi w szczególności w PO i PZO dla danego obszaru Natura 2000).

Wymogi przekrojowe dla wszystkich wariantów siedliskowych i ornitologicznych:

  • obowiązek posiadania planu działalności rolnośrodowiskowej;
  • obowiązek posiadania dokumentacji przyrodniczej, stanowiącej identyfikację siedliska, sporządzonej przez eksperta przyrodniczego (jeśli siedlisko jest niezidentyfikowane);
  • zakaz: stosowania komunalnych osadów ściekowych, stosowania podsiewu oraz mechanicznego niszczenia struktury gleby, w tym bronowania i przeorywania;
  • zakaz stosowania środków ochrony roślin, z wyjątkiem selektywnego i miejscowego niszczenia niepożądanych gatunków roślin (w szczególności – inwazyjnych) z zastosowaniem odpowiedniego sprzętu (np. mazaczy herbicydowych);
  • zakaz składowania biomasy wśród kęp drzew i zarośli, w rowach, jarach i innych obniżeniach terenu.

Płatność roczna w formie zryczałtowanej - według stawki wyliczonej na podstawie utraconych dochodów i dodatkowych kosztów, przyznawana do powierzchni gruntu objętego zobowiązaniem. Stawki płatności są zróżnicowane ze względu na rodzaj siedliska lub gatunek chroniony i wynikający z tego zakres zobowiązań.

Stawka płatności:

  • Zmiennowilgotne łąki trzęślicowe - 1568 zł/ha
  • Zalewowe łąki selernicowe i słonorośla- 1452 zł/ha
  • Murawy - 1612 zł/ha
  • Półnaturalne łąki wilgotne - 1115 zł/ha
  • Półnaturalne łąki świeże - 1497 zł/ha
  • Torfowiska – 912 zł/ha (wymogi kluczowe), - 1536 (wymogi kluczowe i uzupełniające),
  • Ochrona siedlisk lęgowych rzadkich gatunków ptaków siewkowych (rycyk, kszyk, krwawodziób i czajka) - 1055 zł/ha
  • Ochrona siedlisk lęgowych dubelta i kulika wielkiego – 1347 zł/ha
  • Ochrona siedlisk lęgowych wodniczki – 1555 zł/ha
  • Ochrona siedlisk lęgowych derkacza – 1055 zł/ha

Beneficjentowi realizującemu zobowiązanie na obszarach niebędących użytkami rolnymi (i innymi niż murawy) przysługiwać będzie dodatkowa płatność w przypadku zalania lub podtopienia gruntu w wysokości 280 zł/ha. Informacja o podtopieniu lub zalaniu będzie oparta na monitoringu satelitarnym.

 

Wariant: Zmiennowilgotne łąki trzęślicowe

 

Obejmuje siedliska określane według klasyfikacji Natura 2000 jako zmiennowilgotne łąki trzęślicowe (6410).

Jednostki fitosocjologiczne: zbiorowiska związków Molinion caeruleae (łąki trzęślicowe) oraz nawiązujące do nich zbiorowiska, na których udokumentowana zostanie obecność gatunków identyfikujących.

  • Łąka trzęślicowa latem. Fot. M. Szczygielski

  • Runo łąki trzęślicowej. Fot. M. Szczygielski

Rodzaj użytkowania: kośne, w uzasadnionych przypadkach użytkowanie kośno-pastwiskowe

Koszenie częstotliwość: jeden pokos co roku, a w uzasadnionych przypadkach - co dwa lata

Koszenie - termin: 1 września - 31 października, a w uzasadnionych przypadkach 15 czerwca - 30 czerwca

Pozostawienie powierzchni nieskoszonych: 5-20% powierzchni działki rolnej; dla działek rolnych do 0,5 ha dopuszczalne zrezygnowanie z pozostawiania powierzchni nieskoszonej

Użytkowanie kośno-pastwiskowe - termin wypasu, obsada i obciążenie: wypas po pokosie od 1 września do 15 października,przy obsadzie do 0,5 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha

Wymogi specyficzne dla wariantu: Zakaz nawożenia, w tym wapnowania

 

Wariant: Zalewowe łąki selernicowe i słonorośla

 

Obejmuje siedliska określane według klasyfikacji Natura 2000 jako łąki selernicowe (6440), śródlądowe błotniste solniska z solirodem (1310), solniska nadmorskie (1330), śródlądowe słone łąki, pastwiska i szuwary (1340) jako siedlisko o znaczeniu priorytetowym.

Jednostki fitosocjologiczne: zbiorowiska związków Cnidion dubii (łąki selernicowe) oraz nawiązujące do nich zbiorowiska, na których udokumentowana zostanie obecność gatunków identyfikujących, zbiorowiska klas Asteretea tripolium i Thero-Salicornietea, zaspół Potentillo-Festucetum (klasa Molinio-Arrhenatheretea) i Scripetum maritimi (klasa Phragmitetea) oraz nawiązujące do nich zbiorowiska, na których udokumentowana zostanie obecność gatunków identyfikujących, zgodnie z definicjami siedlisk Natura 2000.

Rodzaj użytkowania: kośne, kośno-pastwiskowe, pastwiskowe

Koszenie częstotliwość: jeden lub dwa pokosy w roku

Koszenie - termin: 15 czerwca - 30 września

Pozostawienie powierzchni nieskoszonych: 5-20% powierzchni działki rolnej; dla działek rolnych do 1 ha dopuszczalne zrezygnowanie z pozostawiania powierzchni nieskoszonej

Użytkowanie kośno-pastwiskowe - termin wypasu, obsada i obciążenie: jeden pokos i wypas po pokosie nie później niż 15 października, przy obsadzie do 1 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha

Wymogi specyficzne dla wariantu: Zakaz nawożenia, w tym wapnowania

Wymogi przy użytkowaniu pastwiskowym

Wypas - termin: 1 maja - 15 października

Wypas - obsada/obciążenie: obsada od 0,5 DJP do 1 DJP/ha i obciążenie do 10 DJP/ha

Możliwość wypasu całorocznego koników polskich i koni huculskich: dopuszczalne przy obsadzie zwierząt do 1 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha

Wykaszanie niedojadów - termin: coroczne wykoszenie niedojadów od 15 lipca do 31 października

Wymogi specyficzne dla wariantu: Zakaz nawożenia, w tym wapnowania

 

Wariant: Murawy

 

Obejmuje siedliska określane według klasyfikacji Natura 2000 jako
- ciepłolubne śródlądowe murawy napiaskowe (6120) – siedlisko o znaczeniu priorytetowym;
- murawy kserotermiczne (6210), w których za priorytetowe uważa się płaty z istotnymi stanowiskami storczykowatych;
- ciepłolubne łąki pienińskie (6510-4);
- murawy stepowe, w tym murawy ostnicowe.

Jednostki fitosocjologiczne: zbiorowiska klasy Festuco-Brometea oraz związku Koelerion glaucae, a także zespół Anthyllidi-Trifolietum montanii oraz nawiązujące do nich zbiorowiska, na których udokumentowana zostanie obecność gatunków identyfikujących.

  • Murawa z zawciągiem pospolitym. Fot. D. Krupiński

  • Murawa napiaskowa nad Bugiem. Fot. D. Krupiński

  • Goździk kropkowany. Fot. D. Krupiński

  • Murawa szczotlichowa nad Bugiem. Fot. D. Krupiński

Rodzaj użytkowania: pastwiskowe, a w uzasadnionych przypadkach kośne lub kośno-pastwiskowe

Koszenie częstotliwość: jeden pokos w roku, a w uzasadnionych przypadkach co dwa lata

Koszenie - termin: 1 sierpnia - 31 października

Pozostawienie powierzchni nieskoszonych: 5-20% powierzchni działki rolnej; dla działek rolnych do 0,5 ha dopuszczalne zrezygnowanie z pozostawiania powierzchni nieskoszonej.

Użytkowanie kośno-pastwiskowe - termin wypasu, obsada i obciążenie: wypas od 1 maja do 15 października, przy obsadzie do 1 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha

Wymogi przy użytkowaniu pastwiskowym

Wypas - termin: 1 maja - 15 października

Wypas - obsada/obciążenie: obsada od 0,3 DJP do 1 DJP/ha i obciążenie do 10 DJP/ha

Możliwość wypasu całorocznego koników polskich i koni huculskich: nd

Wykaszanie niedojadów - termin: wykaszanie niedojadów raz w roku lub raz na 2 lata, od 1 sierpnia do 31 października

Wymogi specyficzne dla wariantu: Zakaz nawożenia, w tym wapnowania

 
Wariant: Półnaturalne łąki wilgotne
 

Obejmuje podmokłe łąki eutroficzne, które nie zostały wpisane na listę siedlisk Natura 2000.


Jednostki fitosocjologiczne: zbiorowiska związku Calthion, oraz nawiązujące do nich zbiorowiska, na których udokumentowana zostanie obecność gatunków identyfikujących. Półnaturalne łąki wilgotne występują w różnego typu siedliskach podmokłych – na tarasach zalewowych rzek (łęgi rozlewiskowe), podmokliskach (grądy podmokłe) bądź na nieco odwodnionych torfowiskach (łąki pobagienne).

  • Fragment łąki ostrożeniowej. Fot. M. Szczygielski

  • Łąka wilgotna z kaczeńcem. Fot. M. Szczygielski

  • Rdest wężownik. Fot. D.Krupiński

  • Półnaturalna łąka wilgotna. Fot. F. Jarzombkowski

Rodzaj użytkowania: kośne, a w uzasadnionych przypadkach kośno-pastwiskowe

Koszenie częstotliwość: jeden lub dwa pokosy w roku

Koszenie - termin: 15 czerwca - 30 września

Pozostawienie powierzchni nieskoszonych: 5-20% powierzchni działki rolnej; dla działek rolnych do 1 ha dopuszczalne zrezygnowanie z pozostawiania powierzchni nieskoszonej

Użytkowanie kośno-pastwiskowe - termin wypasu, obsada i obciążenie: jeden pokos i wypas po pokosie od 15 lipca do 15 października przy obsadzie do 0,5 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha

Wymogi specyficzne dla wariantu: Dopuszczalne jest nawożenie azotem do 60 kg N/rok. Zakaz wapnowania.

 

Wariant: Półnaturalne łąki świeże

 

Obejmuje siedliska określone według klasyfikacji Natura 2000 jako część niżowych i górskich świeżych łąk użytkowanych ekstensywnie (6510, bez 6510-4 czyli ciepłolubnych łąk pienińskich) oraz górskie łąki konietlicowe użytkowane ekstensywnie (6520).

Jednostki fitosocjologiczne: zbiorowiska związków Arrhenatherion (oprócz ubogich postaci Poo-Festucetum i suchych łąk pienińskich Anthyllidi-Trifolietum montanii i Polygono-Trisetion oraz nawiązujące do nich zbiorowiska, na których udokumentowana zostanie obecność gatunków identyfikujących.

  • Rajgras na łące świeżej. Fot. M. Szczygielski

  • Łąka świeża ze skalnicą ziarenkowatą. Fot. M. Szczygielski

Rodzaj użytkowania: kośne, kośno-pastwiskowe, pastwiskowe

Koszenie częstotliwość: jeden lub dwa pokosy w roku

Koszenie - termin: 15 czerwca - 30 września

Pozostawienie powierzchni nieskoszonych: 5-20% powierzchni działki rolnej; dla działek rolnych do 1 ha dopuszczalne zrezygnowanie z pozostawiania powierzchni nieskoszonej

Użytkowanie kośno-pastwiskowe - termin wypasu, obsada i obciążenie: jeden pokos i wypas po pokosie nie później niż 15 października, przy obsadzie do 1 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha

Wymogi przy użytkowaniu pastwiskowym

Wypas - termin: 1 maja - 15 października

Wypas - obsada/obciążenie: obsada od 0,5 DJP do 1,0 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha

Możliwość wypasu całorocznego koników polskich i koni huculskich: dopuszczalne przy obsadzie zwierząt do 1 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha

Wykaszanie niedojadów - termin: coroczne wykoszenie niedojadów od 15 lipca do 31 października

Wymogi specyficzne dla wariantu: Dopuszczalne jest nawożenie azotem do 60 kg N/rok. W uzasadnionych przypadkach dopuszczalne jest wapnowanie po wykonaniu analiz.

 

Wariant: Torfowiska

 

Obejmuje następujące typy siedliska określane według klasyfikacji Natura 2000:

- torfowiska przejściowe i trzęsawiska (7140) (oprócz zbiorowisk ze związku Rhynchosporion);
- górskie i nizinne torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk (7230);
- torfowiska nakredowe (7210) należące do Caricion davallianae – siedlisko priorytetowe.

Jednostki fitosocjologiczne: szeroko ujęte związki Caricion davallianaeCaricion nigrae, część Caricion lasiocarpae oraz nawiązujące do nich zbiorowiska, na których udokumentowana zostanie obecność gatunków identyfikujących.

  • Turzycowiska w rezerwacie “Słońsk”. Fot. F. Jarzombkowski

  • Łąka porośnięta turzycami. Fot. F. Jarzombkowsk

1. Wymogi kluczowe

Koszenie częstotliwość i termin:

  • wycięcie zarośli i podrostu drzew w pierwszym roku od 15 sierpnia do 15 lutego kolejnego roku;
  • koszenie powierzchni, na której występują odrośla drzew i krzewów, lub usuwanie odrośli tych drzew i krzewów co roku lub raz na 2 lata, od 15 sierpnia do 15 lutego kolejnego roku; dopuszcza się pokos rzadziej niż raz na dwa lata w uzasadnionych przypadkach

Wymogi specyficzne dla wariantu: Dopuszczalne jest nawożenie azotem do 60 kg N/rok. W uzasadnionych przypadkach dopuszczalne jest wapnowanie po wykonaniu analiz.

2. Wymogi kluczowe i uzupełniające

Koszenie częstotliwość: raz, dwa lub trzy razy w ciągu 5 lat, jednak nie częściej niż co dwa lata. W przypadku torfowisk z roślinnością ekspansywną (głównie trzciną) dopuszcza się koszenie coroczne.

Koszenie - termin: koszenie runi od 15 sierpnia do 15 lutego kolejnego roku

Pozostawienie powierzchni nieskoszonych: dopuszcza się pozostawienie do 20% powierzchni działki rolnej nieskoszonej

Wymogi specyficzne dla wariantu:

  • zakaz nawożenia, w tym wapnowania;
  • zakaz: wydobywania torfu, zalesiania;
  • usuwanie odpadów pochodzenia antropogenicznego;
  • zakaz wykorzystywania sprzętu mechanicznego powodującego naruszenie wierzchniej warstwy gleby

 

Wariant: Ochrona siedlisk lęgowych rzadkich gatunków ptaków siewkowych

(rycyk, kszyk, krwawodziób i czajka)

 

Rodzaj użytkowania: kośne, kośno-pastwiskowe lub pastwiskowe

Wymogi przy użytkowaniu kośnym i kośno-pastwiskowym:

Koszenie częstotliwość

  • Użytkowanie kośne: dwa pokosy w ciągu roku; dopuszcza się jeden pokos w roku w przypadku siedlisk o podłożu torfowym
  • Użytkowanie kośno-pastwiskowe: jeden pokos w roku

Koszenie – termin

  • W przypadku stosowania dwóch pokosów w roku: pierwszy 15 czerwca - 10 lipca, drugi 15 sierpnia - 31 października
  • W przypadku stosowania jednego pokosu w roku: 15 czerwca- 31 października.
  • W przypadku użytkowania kośno-pastwiskowego jeden pokos w terminie od 15 czerwca do 15 lipca
  • Krwawodziób. Fot. M. Karetta

  • Kszyk. Fot. M. Karetta

  • Rycyk. Fot. G. Leśniewski

  • Czajka. Fot. G. Leśniewski

Pozostawienie powierzchni nieskoszonych

5-10 % powierzchni działki rolnej; dla działek rolnych do 1 ha dopuszczalne zrezygnowanie z pozostawiania powierzchni nieskoszonej

Użytkowanie kośno-pastwiskowe - termin wypasu, obsada i obciążenie

wypas po pokosie nie później niż 31 października przy obsadzie od 0,5 do 2 DJP/ha lub od 0,2 do 1 DJP/ha w przypadku siedlisk o podłożu torfowym i obciążeniu do 10 DJP/ha

Wymogi przy użytkowaniu pastwiskowym:

Wypas – termin

  • 10 maja - 30 listopada na obszarach poniżej 300 m n.p.m. lub
  • 20 maja do 30 września na obszarach powyżej 300 m n.p.m.,

Wypas - obsada/obciążenie

w okresie do dnia 20 lipca przy obsadzie od 0,2 do 1 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha, a po 20 lipca przy obsadzie do 2 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha;

Możliwość wypasu całorocznego koników polskich i koni huculskich

dopuszczalne; w okresie od 10 maja do 20 lipca wypas przy obsadzie zwierząt od 0,2 do 1 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha, po dniu 20 lipca wypas przy obsadzie zwierząt do 2 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha;

Wykaszanie niedojadów – termin

wykoszenie niedojadów nie rzadziej niż raz na dwa lata od 1 sierpnia do 15 listopada

Wymogi specyficzne dla wariantu:

  • zakaz wałowania, włókowania i stosowania gnojowicy w terminie od 1 marca do 1 sierpnia;
  • dopuszczalne jest nawożenie azotem do 60 kgN/rok (przy użytkowaniu kośnym);
  • dopuszczalne jest wapnowanie;
  • zakaz stosowania innych zabiegów agrotechnicznych i pielęgnacyjnych w terminie od 1 kwietnia do terminu pierwszego pokosu lub do 15 czerwca w przypadku użytkowania pastwiskowego.

W pierwszym roku realizacji zobowiązania, w sytuacji odtwarzania zdegradowanych siedlisk dopuszcza się:

  • przy użytkowaniu kośnym i kośno-pastwiskowym - wykonanie 3 pokosów w roku w okresie od 15 czerwca do 30 listopada;
  • brak obowiązku pozostawienia nieskoszonej powierzchni działki rolnej;
  • przy użytkowaniu pastwiskowym -zwiększenie obsady zwierząt do 3 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha.

 

Wariant: Ochrona siedlisk lęgowych dubelta i kulika wielkiego

 

Rodzaj użytkowania: kośne, kośno-pastwiskowe, pastwiskowe

Wymogi przy użytkowaniu kośnym i kośno-pastwiskowym:

Koszenie częstotliwość

Użytkowanie kośne: 2 pokosy w roku; dopuszcza się jeden pokos w roku w przypadku siedlisk o podłożu torfowym

Użytkowanie kośno-pastwiskowe: jeden pokos w roku

Koszenie - termin

W przypadku stosowania dwóch pokosów roku:

  • kulik wielki - pierwszy pokos po 30 czerwca do 31 lipca, drugi pokos od 15 sierpnia do 31 października
  • dubelt - pierwszy pokos od 10 lipca do 31 lipca, drugi pokos od 15 sierpnia do 31 października
  • Kulik wielki. Fot. P. Wójcik

  • Kulik wielki. Fot. P. Wójcik

W przypadku stosowania jednego pokosu w roku, oraz w przypadku użytkowania kośno- pastwiskowego:

  • kulik wielki - pokos po 30 czerwca do 31 października
  • dubelt - pokos od 10 lipca do 31 października

Pozostawienie powierzchni nieskoszonych

5-10% powierzchni działki rolnej; dla działek rolnych do 1 ha dopuszczalne zrezygnowanie z pozostawiania powierzchni nieskoszonej. W przypadku ostoi dubelta w odniesieniu do siedlisk o podłożu torfowym dopuszcza się pozostawianie 50% działki rolnej nieskoszonej lub koszenie całej powierzchni działki rolnej co 2 lata.

Użytkowanie kośno-pastwiskowe - termin wypasu, obsada i obciążenie:

po pokosie nie później niż 31 października przy obsadzie od 0,5 do 2 DJP/ha lub od 0,2 do 1 DJP/ha w przypadku siedlisk o podłożu torfowym i obciążeniu do 10 DJP/ha

Wymogi przy użytkowaniu pastwiskowym:

Wypas - termin: wypas w terminie 30 maja - 30 listopada

Wypas - obsada/obciążenie: w okresie do 20 lipca przy obsadzie od 0,2 do 1 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha, a po 20 lipca przy obsadzie do 2 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha

Możliwość wypasu całorocznego koników polskich i koni huculskich

Dopuszczalne dla kulika wielkiego; w okresie od 10 kwietnia do 20 lipca wypas przy obsadzie zwierząt od 0,2 do 1 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha, po dniu 20 lipca wypas przy obsadzie zwierząt do 2 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha

Wykaszanie niedojadów – termin: wykoszenie niedojadów nie rzadziej niż raz na dwa lata od 1 sierpnia do 15 listopada

Wymogi specyficzne dla wariantu:

  • zakaz wałowania, włókowania i stosowania gnojowicy w terminie od 1 marca do 1 sierpnia;
  • dopuszczalne jest nawożenie azotem do 60 kg N/rok (przy użytkowaniu kośnym);
  • dopuszczalne jest wapnowanie;
  • zakaz stosowania innych zabiegów agrotechnicznych i pielęgnacyjnych w terminie od 1 kwietnia do terminu pierwszego pokosu lub do 10 lipca w przypadku użytkowania pastwiskowego.

W pierwszym roku realizacji zobowiązania, w sytuacji odtwarzania zdegradowanych siedlisk dopuszcza się:

  • przy użytkowaniu kośnym i kośno-pastwiskowym - wykonanie 3 pokosów w roku w okresie od 15 czerwca do 30 listopada
  • brak obowiązku pozostawienia nieskoszonej powierzchni działki rolnej;
  • przy użytkowaniu pastwiskowym -zwiększenie obsady zwierząt do 3 DJP/ha i obciążeniu do 10 DJP/ha;

 

Wariant: Ochrona siedlisk lęgowych derkacza

 

Rodzaj użytkowania: kośne i kośno-pastwiskowe

Koszenie częstotliwość: jeden pokos w roku

Koszenie-termin: 1 sierpnia - 31 października

Pozostawienie powierzchni nieskoszonych

5-10% powierzchni działki rolnej; dla działek rolnych do 1 ha dopuszczalne zrezygnowanie z pozostawiania powierzchni nieskoszonej

Wymogi przy użytkowaniu kośnym i kośno-pastwiskowym:

wypas po pokosie nie później niż do 31 października, przy obsadzie do 1 DJP/ha, i obciążeniu do 10 DJP/ha.

Wymogi specyficzne dla wariantu:

  • zakaz wałowania, włókowania i stosowania gnojowicy w terminie od 1 marca do 1września;
  • dopuszcza się nawożenie azotem (do 60 kg N/ha/rok) w przypadku użytkowania kośnego;
  • dopuszcza się wapnowanie;
  • zakaz stosowania innych zabiegów agrotechnicznych i pielęgnacyjnych w terminie od 1 kwietnia do terminu pierwszego pokosu;
  • w pierwszym roku realizacji zobowiązania, w sytuacji odtwarzania zdegradowanych siedlisk dopuszcza się:
  • wykonanie 2 pokosów w roku w okresie od 1 sierpnia do 31 października
  • brak obowiązku pozostawienia nieskoszonej powierzchni działki rolnej;
  • Derkacz. Fot. M. Matysiak

  • Siedlisko derkacza. Fot. D. Krupiński