Pokląskwa Saxicola rubetra
Wygląd
Wyraźnie mniejsza od wróbla. Sylwetka krępa, charakterystyczny krótki ogon. Wierzch ciała strychowany, brunatno-piaskowy. Biała brew i biały wąs podkreślają brunatną maskę. Spód ciała u samca piaskowo-pomarańczowy. Samica jest jaśniejsza i bardziej brązowa. Pokląskwa jest łatwa do obserwacji, gdyż siada na wyższych roślinach zielnych lub zeszłorocznych uschniętych badylach, a także na słupkach ogrodzeniowych pastwisk.
Siedlisko
• łąki i pastwiska;
• turzycowiska;
• ugory i nieużytki z kępami wyższej roślinności zielnej;
• wały przeciwpowodziowe, nasypy drogowe i kolejowe.
Gniazdo
Na ziemi w dołku, bardzo dobrze osłonięte roślinnością. Zbudowane z liści, łodyg i traw. Pełne zniesienie składa się z 5-7 zielonkawoniebieskich jaj.
Pokarm
Owady, pająki i inne bezkręgowce.
Sposób żerowania
Często poluje na owady siedząc na eksponowanym miejscu. Pokarm zbiera także z ziemi lub z powierzchni roślin.
Zagrożenia
• upraszczanie krajobrazu rolniczego (komasacje gruntów);
• stosowanie środków ochrony roślin;
• uproduktywnienie ugorów i nieużytków.
Status gatunku
Nieliczny lub średnio liczny ptak lęgowy całego kraju. W odpowiednich środowiskach występuje także w górach.
Gatunkowi sprzyja realizacja interwencji:
- 1. Ochrona cennych siedlisk i zagrożonych gatunków na obszarach Natura 2000
- 2. Ochrona cennych siedlisk i zagrożonych gatunków poza obszarami Natura 2000
- 3. Ekstensywne użytkowanie łąk i pastwisk na obszarach Natura 2000
- 5. Zachowanie zagrożonych zasobów genetycznych roślin w rolnictwie
- 6. Zachowanie zagrożonych zasobów genetycznych zwierząt w rolnictwie
- 7. Bioróżnorodność na gruntach ornych
- Ekoschemat - Obszary z roślinami miododajnymi
- Ekoschemat - Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami odżywczymi
- Ekoschemat - Biologiczna ochrona upraw